Waarom ik geen theologische discussie ontketen over homo’s – John Lapré

11
nov

Waarom ik geen theologische discussie ontketen over homo’s – John Lapré

Uit verschillende reacties op mijn boek De veilige kerk blijkt dat men had gehoopt een theologische beschouwing aan te treffen, die in zou gaan op de vraag hoe aan te moeten kijken tegen homoseksualiteit in de christelijke gemeente. Ik begrijp die behoefte.

Het was ook mijn behoefte gedegen theologische werken te lezen rondom het thema homoseksualiteit en ik heb daar dan ook uitgebreid kennis van genomen. Ik wilde weten hoe ik de zogenaamde ‘homoteksten’ (in onder meer Leviticus en Romeinen) moest lezen en hoe ik het huwelijk moest waarderen. Op zo’n beetje alle vragen heb ik uitgebreid zitten broeden en ik heb tot in de kleine uurtjes in de Bijbel zitten wroeten, terwijl ik was omgeven met allerlei grondige onderzoeken. Ik heb kennis genomen van (nagenoeg) alle standpunten en ik heb geprobeerd deze zo eerlijk mogelijk te ‘wegen’. Andere mensen zullen hetzelfde willen doen en komen dan met mijn boek De veilige kerk wellicht van een koude kermis thuis. Zo ook ds. A. Bloemendal, die een recensie van mijn boek heeft geschreven voor De Waarheidsvriend. Hij schrijft:


bloemendal

 

Lapré wil geen theologische discussie ontketenen, zo lees ik. Dat is misschien wel de grote zwakte van dit boek. Immers, wil de christelijke gemeente een veilige plek zijn voor iedereen, dan zal zij moeten leren denken én leven vanuit Gods openbaring. In Gods Woord klopt Gods hart voor de mens, voor diens redding én diens nieuwe leven.

 


Toch heb ik er in De veilige kerk niet voor gekozen een theologisch model los te laten op het thema homoseksualiteit. Ik heb gekozen voor een ethisch-relationeel model. Daarmee vul ik een leemte. En ik heb ervoor gekozen om een nog belangrijkere reden.

Naast dat er ook in het Nederlandse taalgebied allerlei goede boeken zijn geschreven over homoseksualiteit in het licht van de Bijbel, heb ik gemerkt dat mensen al snel tegenover elkaar komen te staan als zij elkaar met bijbelteksten proberen te overtuigen. De wagen staat heel vaak al snel stil, vooral omdat men verzandt in een wij-zij-situatie, een situatie die funest is voor een verbindend dialoog.
Dit laatste klinkt nogal wat christenen vies in de oren, alsof daarmee de waarheid geweld wordt aangedaan. Dat is jammer, want een verbindend dialoog hoeft nooit te leiden tot een ondermijning van wat wij als goed en juist beschouwen. Het gaat om een hartgesteldheid, waarin over verschillen heen het hart van de ander wordt geraakt. In een gesprek waarin wij oprecht de intenties van elkaars hart proberen te proeven en we oog hebben voor de soms intense nood van de ander, raken wij het hart van Jezus en dat is een hart vol zachtmoedigheid en compassie. Als dát het uitgangspunt is van onze omgang met elkaar, gaan we niet over de hoofden van homo’s heen over homo’s praten en een oordeel vormen over hoe zij hun levens zouden moeten inrichten. Nee, dan gaan we met de homo zélf in gesprek. Let wel: in zo’n gesprek is alle ruimte om het woord van God te openen! Maar alleen in die volgorde. Op die volgorde is mijn hele pleidooi gericht.
Ik pleit ervoor de mens vóór onze visies en waarheidsclaims te plaatsen, en ja, daarmee bevredig ik misschien niet wie van mening is dat de zogenaamde waarheid voor alles moet wijken. Ik geloof dat eventuele waarheidsclaims er nooit toe mogen leiden dat mensen worden uitgesloten of achtergesteld.

Graag wil ik deze korte notitie afsluiten met het volgende.

Misschien moeten we erkennen dat de Bijbel helemaal niet zo klip en klaar is over duurzame relaties van liefde en trouw tussen mensen van hetzelfde geslacht. En als we menen dat de Bijbel het radicaal afkeurt, dan nóg is het de vraag of het ons past een medemens (een geliefd kind van God) de deur te wijzen. Als we dat toch doen, laten we dan onze selectiviteit (radicaal als we zijn) overboord gooien en niet alleen de homoseksueel buiten de deur zetten. Laten we dan ook hard optreden tegen wie kleding koopt gemaakt door kinderhanden of wie een roddel tegen ons vertelt. Ik geloof dat we dan een signaal afgeven, die meer respect afdwingt dan homo’s weer tot gesprek van de dag te verheffen. Trek ze naar binnen, bij je club, ook als het schuurt en vier het leven met en om wie het allemaal gaat: de Man van de opstanding, ons aller vriend!

 

 

Meer lezen over John Lapré, Dat kan hier