Hoe reageer je als iemand in je naaste omgeving uit de kast komt? Teus en zijn vrouw ontmoetten G, een jongen uit hun gemeente, die – net als zij – betrokken was bij evangelisatiewerk op een camping. Ze hadden leuk contact met elkaar en dat bleef ook nadat de vakantieperiode voorbij was. Op een dag vertelde G dat hij op mannen viel.
Teus: In onze jeugd was homoseksualiteit taboe; er werd nauwelijks over gesproken. En als het al ter sprake kwam, werd het veroordeeld op grond van de Bijbel. Eigenlijk dacht je er nooit zo over na. Toen G mijn vrouw vertelde over zijn geaardheid, reageerde ze begripvol. Ze waardeerde het dat hij haar in vertrouwen genomen had en ze zei ook dat ze net zo veel van hem hield als daarvoor. Maar ze gaf ook aan dat we het lastig zouden vinden als hij een relatie zou krijgen. Waarschijnlijk waren wij niet de enigen die zo reageerden. Niet lang daarna vertrok G uit de gemeente en uit het dorp. We verloren hem uit het oog.
Jaren later kwamen we G weer tegen en pakten we onze vriendschap weer op. Soms aten we met elkaar en dan ontstonden er gesprekken. Over boeken, over muziek, over onze levens. Het waren vaak diepgaande gesprekken die ons aan het denken zetten.
Bij onze laatste ontmoeting vertelde G hoe het was geweest om uit de kast te komen. Hoe het was om zich afgewezen te voelen door de mensen om hem heen. Afgewezen door de kerkelijke gemeente waarin hij was opgegroeid en actief was geweest. Hij vertelde over zijn boosheid en verdriet. Over zijn besluit om verder te leven, los van God. Het had hem veel vrijheid gebracht, maar niet het geluk waarnaar hij zocht. Toch zou hij het niet anders gedaan hebben. Hij liet ons ook een lied horen dat hem erg bezig hield. Het verraste en ontroerde ons:
Abide with me; fast falls the eventide;
The darkness deepens; Lord with me abide.
When other helpers fail and comforts flee,
Help of the helpless, O abide with me.
Hold Thou Thy cross before my closing eyes;
Shine through the gloom and point me to the skies.
Heaven’s morning breaks, and earth’s vain shadows flee;
In life, in death, O Lord, abide with me.
Groot was de schok toen we een paar weken later hoorden dat hij was overleden.
De ontmoetingen met G hebben ons aan het denken gezet. Wat hadden we anders moeten doen? Hoe zou zijn leven verlopen zijn als wij op een andere manier gereageerd hadden toen hij vertelde over zijn geaardheid? Hadden we hem bij de kerk kunnen houden? Wat hebben we als kerk fout gedaan?
Lastige vragen. Maar we zullen er wel iets mee moeten. Want zoals G lopen er nog zovelen rond in onze christelijke gemeentes. Zelf ben ik tot de conclusie gekomen dat we elkaar geen lasten mogen opleggen die we zelf niet kunnen dragen. Het gaat niet om onze opvattingen en meningen, maar onze relatie tot Christus. De liefde die Hij voor ons heeft, mogen we delen met elkaar. Onvoorwaardelijk.
Ageeth de Graaf – december 2017