Op een nog verlaten terras tref ik in de ochtend Linda, een moeder van twee dochters en een zoon. De zoon heeft een vriend, is homo en woont samen.
Dat haar zoon homo is, is voor Linda nooit een issue geweest. Haar man had wel even tijd nodig om aan het idee te wennen. Linda kreeg er vragen over vanuit hun kennissen en vriendengroep. Bijvoorbeeld hoe dit alles te rijmen was met haar christelijke achtergrond.
Intussen is homoseksualiteit en geloof binnen het gezin geen onderwerp van gesprek meer. Het is volledig geaccepteerd. In de kerk en zeker ook daarbuiten laat zij haar hart rondom het onderwerp homoseksualiteit nog wel degelijk spreken, omdat ze het voor de generaties die hierna komen belangrijk vindt een lans te breken. Zeker voor diegenen die nog niet uit de kast zijn gekomen en dit misschien niet durven.
Haar zoon heeft het lastig gehad. Hij werd regelmatig gepest omdat hij homo is. Zo werd hij een keer tijdens het fietsen naar school uitgescholden door een groepje jongeren. Het meest pijnlijk was vervolgens dat een vriend die meefietste het niet voor hem opnam. Hier werd zichtbaar hoe groot groepsdruk kan zijn. Linda is blij dat haar zoon inmiddels de liefde heeft gevonden bij zijn vriend en zij ziet zijn vriend als haar tweede zoon.
Ook haar dochter heeft het moeilijk gehad op de christelijke hogeschool toen een college werd gegeven over het onderwerp homoseksualiteit. Haar dochter stond alleen in haar standpunt dat homoseksualiteit en relatie wel mogelijk zijn voor God. Ze ervoer op dat moment geen steun bij de leerkracht. De wijze waarop er binnen haar studie naar dit onderwerp werd gekeken, is een van de redenen geweest om te stoppen met de opleiding.
In deze periode hebben Linda en haar man een goed gesprek gehad met de toenmalige dominee in hun gemeente. Aanleiding was dat haar zoon toen uit de kast kwam. Voor dit goede gesprek is zij deze man nog steeds enorm dankbaar en weet uit ervaring hoeveel dit kan betekenen voor ouders op zo’n moment. De dominee legde vooral de nadruk op “trouw” binnen een relatie.
In haar kerk is men nu bezig een standpunt in te nemen. Linda is van jongs af aan opgegroeid in deze gemeente en ook haar ouders gaan er nog steeds naar de kerk. Er is een nieuwe dominee gekomen. Linda brengt met regelmaat het onderwerp homoseksualiteit weer op de agenda, omdat zij uit ervaring weet hoe belangrijk het voor LHBT’ers is dat zij weten waar zij staan binnen de gemeenschap. Onduidelijkheid over dit standpunt is hoe dan ook niet veilig voor deze groep, aldus Linda. Ook op social media volgt ze de beweging die gaande is binnen het kerkelijk landschap rondom homoseksualiteit. Zo volgt ze ook stichting Verscheurd en wilde ze daarom dan ook graag bijdragen aan open gesprek en wilde andere ouders graag meegeven onvoorwaardelijk van hun kind te houden.
“Voor mij is het onbegrijpelijk dat iemand haar kind dat je onder je hart hebt gedragen en in je schoot gegeven is door God zou verstoten.”
November 2016 | Miranda Terpstra