Ik & Mijn kerk – Mariët en Ellemieke

Het gaat om mensen, onze eigen jongeren

Mariët Odink is als jongerenwerker betrokken bij de GKV de Boogkerk in Amersfoort. Ellemieke Tempelaar is lid van deze gemeente. Sinds anderhalf jaar hebben zij een kring voor homoseksuele jongeren uit de gemeente en een kring voor hun ouders. De kring wordt trouw bezocht door zo’n 12 jongeren, waarvan enkele van buiten de kerk.

[ezcol_1half]

Mariët: ‘Toen we begonnen wist ik nog bijna niets. Ik heb echt van de jongeren zelf moeten leren hoe het is om homoseksueel te zijn in de kerk, en met welke vragen zij te maken krijgen. Ik heb veel respect voor deze jongeren. En ik heb een hoop geleerd van ze. Toen we het een avond over ‘niet oordelen’ hadden, vertelde een meisje hoe ze door gemeenteleden was veroordeeld. Ze hadden haar in één zin duidelijk gemaakt dat ze zeker naar de hel zou gaan. Toch zei ze: ‘Ook ik wil niet oordelen. Ik wil juist ook die mensen de ruimte geven om te ontdekken dat er bij God zoveel meer mogelijk is.’ Dit is één van de voorbeelden waardoor ik groei en geïnspireerd word in mijn geloof. God doet wonderlijke dingen met je.

De leiding van de Boogkerk werd voor de vraag gesteld hoe zij omgaan met homoseksualiteit binnen hun gemeente. De kerkenraad heeft daarbij besloten dat ze het vooral belangrijk vinden dat er ruimte is voor ieders eigen zoektocht daarin. Dat betekent dat zij vooralsnog terughoudend wil zijn met het innemen van standpunten rondom lidmaatschap, avondmaal en belijdenis. Wanneer zij verzoek krijgen voor belijdenis van een gemeentelid dat een homoseksuele relatie heeft, zullen zij met hem/haar in gesprek gaan over de weg met God en de betekenis daarvan voor je leven.

Niet iedereen vind die onduidelijkheid prettig. Maar we willen vóór alles in gesprek gaan met elkaar. Juist die openheid schept mogelijkheden om samen te zoeken naar Gods plan, ongeacht je geaardheid, situatie of achtergrond.

Jeugddienst

In onze kerk worden maandelijks jeugddiensten gehouden. Er waren plannen voor een serie diensten rondom seksualiteit. De organisatie heeft ons gevraagd of we wilden meewerken aan een jeugddienst over homoseksualiteit. Hartstikke spannend natuurlijk, maar we waren erg blij dat er ruimte was om deze dienst te organiseren.

[/ezcol_1half] [ezcol_1half_end]

Ellemieke: ‘God heeft dit werk op mijn pad gebracht. Een lesbische vriendin die ik al jaren kende werd ernstig ziek. Ze was in de loop van haar leven God kwijt geraakt. Maar God had haar al die tijd vastgehouden. Op haar ziekbed mocht ze belijden: “Jezus is mijn Heer”. Een groot wonder wat veel indruk op mij heeft gemaakt. Al vrij snel na haar overlijden in juli 2013 kwam ik binnen de Boogkerk in aanraking met ouders die wilden bidden voor hun kinderen. Ze spraken daarbij uit meer openheid te willen over homoseksualiteit binnen de kerk. Gewoon je verhaal kunnen vertellen zonder dat iemand gelijk met een mening komt. Gewoon broer en zus zijn in het geloof waarbij dit onderwerp een plaats mag hebben. Dit heb ik opgevat als iets waar God mij voor wilde inzetten. Samen met Mariët beleef ik prachtige momenten in dit proces. Ik verwonder me elke keer weer over onze bijzonder verrassende God: eerst rust Hij je uit met gaven, dan laat Hij je die gaven ontdekken doordat Hij persoonlijke groei, omstandigheden en de perfecte timing bedacht heeft en dan mag je genieten van Zijn nabijheid en zegen. Dat maakt me een gelukkig en dankbaar kind van God’.

Samen met twee meiden uit onze kring hebben we de dienst voorbereid. We wilden jongeren de ruimte geven om (misschien wel voor het eerst in hun leven) kennis te maken met een homoseksuele christen. Om te ontdekken hoe dat is en dat het dus ‘gewoon bestaat’. Maar ook om jongeren bewust te maken van de impact van hun reactie wanneer iemand uit de kast komt. We hebben benoemd hoe je kunt reageren zonder dat je meteen zegt wat je ervan vindt. Want dat is helemaal niet nodig; ga eerst gewoon naast diegene staan om hem lief te hebben. Vanuit dat punt kun je samen vooruit kijken.

De twee meiden vertelden hun persoonlijk verhaal. Toen ze klaar waren kregen ze een minutenlang applaus. Zo gaaf hoe hun persoonlijke verhaal de harten van mensen geopend heeft. Dat was een groot geschenk van God.

We willen heel graag verder bouwen aan deze openheid en zijn daarom nu met een klein team in bespreking hoe we de kring van gesprek steeds verder kunnen verbreden. We willen zorgen dat (gesprek over) homoseksualiteit een vanzelfsprekende plek heeft in de communicatie van de gemeente, bijvoorbeeld in de preek, in het kerkblad, in de literatuur en in het pastoraat. Op die manier hopen we dat er een verlangen groeit in de gemeente om met elkaar in gesprek te raken.

Boven alles merken we dat dit niet ons eigen proces is, maar dat God het leidt. Hij bereidt dingen voor, Hij brengt mensen samen en vormt de gemeente zodat dit allemaal kan plaatsvinden. We zijn nieuwsgierig wat Hij verder voor ons in petto heeft.

[/ezcol_1half_end]