Ieder zijn weg

27
jan

Ieder zijn weg

Een andere weg

Op de toerustingsdag van Verscheurd in november te Amersfoort , raakte één gast mij in het bijzonder door hetgeen hij deelde en door zijn houding. Deze man had als twintiger homoseksuele gevoelens en geloofde dat God hierin een ander plan met hem had. Het werd hem gegeven dat zijn verlangens verminderden en uiteindelijk  is Johan getrouwd met een vrouw. Naast dat hij dit deelde, noemde hij ook dat dit niet voor iedereen blijkt weggelegd. Daarnaast hoopt hij ook dat er meer openheid komt in gesprek in de kerk voor homoseksuele mensen. Dit maakte dat ik graag meer wilde horen van deze man. Hij heet Johan Berkhof

Johan zijn weg

Johan Berkhof is opgegroeid in een Christelijk Gereformeerd gezin. Rond zijn 15e kon hij zich niet meer verenigen binnen deze kerk. Uiteindelijk heeft hij rond zijn 20e zijn plek gevonden in een baptisten gemeente. Daar hoorde hij voor het eerst dat God liefde is. Rond zijn 24e kreeg Johan homoseksuele verlangens en toen was hij nog maar net Christen. Hij werkte als vrijwilliger voor Youth for Christ. 2 Jaar stopte Johan zijn gevoelens weg. In de gebedskapel van Youth for Christ kreeg Johan de boodschap van God dat hij maar eens moest stoppen met verstoppertje spelen. Hij ging in gesprek met God en hij zei tegen Hem: “Als U dit niet wilt voor mij moet U ingrijpen, want ik kan het niet“.  Hij kwam vervolgens naar buiten met zijn gevoelens en het leek in eerste instantie de strijd alleen maar heftiger te maken. Toch, na een aantal jaren, veranderde er wat voor Johan. De verlangens naar mannen werden minder groot en Johan ging uitkijken naar welke vrouw de Heer voor hem in gedachten had. Op 24 juni 1972 las Johan een tekst waarin een belofte voor hem stond:  Excodus 23 vers 29 en 30. Ik zal hen niet in een jaar voor u uit verdrijven opdat het land geen woestenij worde en het wild gedierte u niet teveel wordt. Langzamerhand zal Ik hen voor u uit verdrijven , totdat gij zo vruchtbaar word , dat gij het land in bezit kunt nemen. Johan woonde in die tijd in een leefgemeenschap ,waar men ook Bijbelstudie gaf , die Harda ook bezocht. Als eerste had zij gevoelens voor Johan, maar later werd dit wederzijds en serieus. Hij wilde haar vertellen wat er gebeurd was , wat hij uiteraard heel spannend vond, maar hij deed het toch. Harda had zelf ook het een en ander achter de rug, dus zij bleek veel begrip voor Johan te hebben en accepteerde Johan zijn weg met God.  Beiden lazen de tekst : 1 koningen 8 vers 20. De Heer nu , heeft het woord dat Hij gesproken had , gestand gedaan. Dit was voor Harda en Johan een  bevestiging van God. Voordat zij gingen trouwen, heeft Johan de ouders, broers en zussen van Harda ook openhartig zijn weg verteld. Dit was de start van het nu 37 jarige huwelijk waaruit een zoon en dochter geboren zijn en inmiddels ook een kleinzoon.

Verlangen naar open gesprek en sfeer

Johan wilde weleens meemaken hoe een open gesprek zou zijn over het onderwerp geloof en homoseksualiteit. Dus ging hij met zijn voorganger mee naar de toerustingsdag van Verscheurd . Hij had zich voorgenomen om tijdens de bijeenkomst niks te zeggen, maar deed dit toch: “Als het zo zou zijn dat God gevoelens niet kan verminderen,  dan zou ik er niet zijn en toch besta ik”. Johan is overigens wel heel voorzichtig in het uiten van zijn verhaal , want hij beseft heel goed dat niet iedereen hier goed mee om kan gaan en dat God daarnaast met iedereen een eigen weg loopt.

Het is Zijn verantwoording

Johan zou graag willen geloven dat een homoseksuele relatie ook goed is: ”Ondanks ik dat persoonlijk niet geloof, heb ik  geen oordeel  over mensen die hier anders naar kijken. Ik hoop dat binnen de kerk de mensen zonder oordeel naar elkaar willen gaan luisteren en samen op weg willen gaan en er op vertrouwen dat God bij deze gesprekken aanwezig is, zodat er beweging komt . Wat de weg en uitkomst voor ieder mens zal zijn, is aan God . Het is Zijn verantwoordelijkheid als mensen hun leven in Zijn handen leggen. En als we elkaar niet goed kunnen volgen in elkaars wegen dan zij dat zo. God weet wat voor ieder mens goed is.”

 

Ik ben dankbaar dat Johan bereid was zijn verhaal en gevoel te uiten in dit interview en ik wens hem en zijn gezin veel zegen toe.
– Miranda Terpstra-van de Kerk –