Had ik de liefde niet, ik zou niets zijn
Een aantal jaren geleden liep ik stage in een inloophuis. Ik was pastoraal missionair buurtwerker en dat was zichtbaar doordat ik een vest droeg met de tekst ‘had ik de liefde niet, ik zou niets zijn’. Ik wilde de mensen die binnenkwamen voor een luisterend oor en een kop koffie, de boodschap meegeven dat God liefde is. De mensen die binnenkwamen waren meestal afgewezen, gekwetst en konden niet meekomen in de snelheid van de samenleving.
Ondanks mijn motivatie en geloof, kon ik deze mensen niet altijd liefhebben. Zo kwam het regelmatig voor dat zij grenzen overschrijden. Mijn reactie was dan vaak dat ik boos werd en de regels net zo lang herhaalde tot ze het zouden begrijpen en ernaar zouden handelen. Dat gebeurde alleen niet.
Een aantal jaren later werk ik met jongeren. Ze doen niet altijd wat ik zeg en dat frustreert mij. Ik merk dat als ik vanuit frustratie reageer, ik vanuit regeltjes ga reageren. Toen ik laatst een jongere terecht wilde wijzen zag ik ineens de tekst hangen ‘had ik de liefde niet, ik zou niets zijn’. Ik voelde een steek in mijn hart. Ineens besefte ik mij dat ik niet meer vanuit liefde handelde, maar vanuit de wet.
Afgelopen zondag was ik met mijn collega in de evangelische gemeente in Zeewolde. De preek ging over hoe Jezus met Zacheüs omging. Tegen alle verwachtingen van de volgelingen van Jezus in, ging Jezus bij Zacheüs thuis eten. Jezus veroordeelde Zacheüs niet, maar Hij wilde weten wie Zacheüs was en nam de tijd voor hem. Aan het einde van de preek werd ons de vraag gesteld wie de Zacheüssen zijn uit onze tijd. Wie lopen wij liever voorbij? Wie wijzen wij graag terecht? Wie veroordelen wij? Jezus ging met deze mensen aan tafel en deelde Zijn leven met hen. Zijn wij bereid om in deze voetsporen van Jezus te treden?