God is trouw, ook als de kerk dat niet is.
Door Katie Sorey, kandidaat-predikant voor United Methodist church
Angst is een sterke emotie. Het heeft lichamelijke en psychische effecten op mensen. Het kan er voor zorgen dat onze hartslag en ademhaling omhoogschieten. Het staat ook het nemen van rationele beslissingen in de weg.
Ik denk dat daarom meer dan honderd keer in de Bijbel een variatie van ‘wees niet bang’ staat geschreven.
God weet wat angst doet met mensen. Door de Bijbel heen zien we dat door angst mensen hele domme dingen doen. Keer op keer zien we ook dat God in liefde tot Zijn kinderen komt om hen te vertroosten en te verlossen.
Helaas is die natuurlijke neiging tot angst niet veranderd door de eeuwen heen. We worden nog steeds bang en maken slechte keuzes wanneer we door angst overmand zijn.
Het continu leven in angst heeft een enorm effect op de lichamelijke en geestelijke gezondheid van een persoon, en dat is de reden waarom ik dit artikel geschreven heb.
De laatste 15 jaar heb ik in angst en schaamte geleefd. Ik was bang dat God niet van mij hield.
Ik was bang dat mijn familie en vrienden mij zouden haten. Ik was bang dat mijn kerk mij zou buitensluiten. Door deze angst heb ik veel verkeerde beslissingen gemaakt die niet alleen schadelijk zijn geweest voor mijzelf, maar ook voor hen die ik liefheb.
Ik was bang want ik ben christen én gay. Ik was 25 jaar oud, in het tweede jaar van mijn theologiestudie, toen ik voor het eerst vanaf de preekstoel hoorde vertellen dat God van mij houdt zoals ik ben.
Daarvoor was het enige dat ik vanuit kerken en mede-christenen hoorde dat wat ik ben ‘onverenigbaar is met de christelijke leer’. Of er bleef een oorverdovende stilte van bevriende voorgangers en kerkgangers die te bang waren om hierover te spreken.
Angst en schaamte zijn een krachtige en gevaarlijke combinatie.
Vijftien jaar lang werd mijn relatie met God, familie en vrienden overheerst door angst en schaamte. Het was onmogelijk voor mij om mijn Heere God lief te hebben met mijn hele hart, ziel, verstand en kracht. Het was ook onmogelijk om mijn naaste lief te hebben als mijzelf omdat ik mijzelf haatte.
Op een gegeven moment tijdens mijn theologiestudie, toen ik vervuld was met deze angst en schaamte, heb ik serieus overwogen om zelfmoord te plegen. Ironisch genoeg was ik te bang om het daadwerkelijk te doen. Deze keer heb ik God gedankt dat ik bang was!
Angst was altijd bij mij toen ik voor het eerst uit de kast kwam naar verschillende mensen. Het belangrijkste wat ik heb geleerd toen ik als LHBT christen uit de kast kwam, is dat God altijd trouw is. God is altijd trouw, zelfs al is de kerk dat niet. Jezus toont ons in de Evangeliën dat God een speciale zorg heeft voor hen die er niet bij horen in de maatschappij: kinderen, vrouwen, Samaritanen, melaatsen, en tollenaars.
De gevestigde en gerespecteerde religieuze autoriteiten keken op deze mensen neer en ze werden niet geschikt geacht om volledig mee te kunnen doen in het godsdienstige leven. Maar Jezus zoekt juist deze mensen op.
Gedurende die lange nachten toen ik huilde in angst dat ik geen geliefd kind van God meer was, hield God mij vast in liefde en genade. Gods trouw was zichtbaar in een groep medestudenten die met mij baden op momenten dat ik totaal vast zat in mijn angst. Gods trouw was voelbaar toen ik met kerst uit de kast kwam naar mijn ouders. Zij zeiden: ‘Katie, we houden onvoorwaardelijk van jou, en niets wat je zegt of doet zal dat ooit kunnen veranderen’. (…) het uit de kast komen in een beangstigend proces, maar het geeft wel leven.
Het ervaren van Gods blijvende genade en trouw is een van de grote geschenken die ik heb ontvangen toen ik uit de kast kwam als een LHBT christen.
Wees niet bang, want God is met je!
Vertaald en ingekort door Team Verscheurd. Lees het hele artikel op http://www.believeoutloud.com/latest/god-faithful-even-when-church-not#sthash.5vEfLZXm.dpuf