Jij en ik – Tineke & Esther

“Ik ben er nog steeds niet uit met God, mijn relatie met Hem heeft een flinke deuk opgelopen.”

Moeder en dochter

[ezcol_1half]

De weg van een moeder

Tineke werkt als ziekenverzorgende in een kleine woonvoorziening voor dementerende bejaarden. Ze had nooit over homoseksualiteit nagedacht, ging er, net als vele anderen binnen de kerk, vanuit dat het niet kon.

“Ik vind het gek dat er nooit over gesproken wordt. Iedereen gaat ervan uit dat het niet kan zonder zich er verder in te verdiepen. “

Toen haar dochter Esther uit de kast kwam met haar gevoelens is ze zich er wel in gaan verdiepen. Ze ging zoeken naar teksten over homoseksualiteit, maar ze vond geen teksten waar het gaat over een liefdevolle relatie tussen twee mannen of vrouwen. De gruwel in Gods ogen gaat volgens haar over het vernederen en verkrachten van mensen. De mannen die dat deden waren geen homoseksuele mannen ze hadden vrouwen.

Achter je kind staan

“Ik ben wel bezorgd om mijn dochter. Als lesbienne in deze tijd zullen een aantal zaken niet makkelijk voor haar worden. Ik ben ook best boos geweest op God om het lijden van Esther. Maar ik hou van mijn dochter en sta achter haar. Ik gun haar een lieve vriendin, een schoondochter is bij mij van harte welkom. Andere ouders wil ik graag meegeven altijd achter hun kind te blijven staan en hen hun onvoorwaardelijke liefde te geven.”

Trots

Tineke is trots op haar dochter. Ze vertelt hoe Esther tijdens een ledenvergadering van de kerk het woord nam en haar ervaringen, over het uit de kast komen binnen de gemeente, deelde. Ze heeft de mensen bedankt voor ‘het pijnlijke stilzwijgen’, maar ook mensen bedankt die wel met haar in gesprek bleven en haar steunden, ongeacht hun overtuiging. “Ik vind dat ze dat heel goed heeft gedaan, ik was ontroerd door het applaus dat ze kreeg.”

Esther heeft met haar verhaal iets in beweging gebracht want sindsdien is er het één en ander veranderd. Zo vinden er nu, in groepjes, gesprekken plaats over geloof en homoseksualiteit. Wat daar besproken wordt, wordt daarna bij elkaar gebracht. Tineke hoopt dat ze op termijn ergens in het midden uitkomen, zodat iedereen zich binnen de gemeente thuis kan blijven voelen. Of Tineke zelf in deze gemeente blijft, weet ze nog niet. Dat zal ook echt afhangen van hoe het verder zal verlopen binnen de gemeente.

[/ezcol_1half] [ezcol_1half_end]

Teleurgesteld in God

Esther is opgegroeid in deze gemeente, zij hoopt dat  de gemeente inderdaad een veiligere plek wordt om uit de kast te komen, doordat er over gesproken wordt. Esther vertelt over haar teleurstelling in God, na alle ervaringen en na gebed waarin ze alles in Zijn Hand heeft gelegd.

“Ik heb God  aangegeven dat Hij mijn leven mag hebben maar dat ik zo graag iets wil doen waar ik mijn hart in kan leggen qua werk bijvoorbeeld, maar deur na deur blijft dicht. Ik ben onderwijsassistente maar daarin is geen werk  te vinden, momenteel ben ik nog steeds werkzoekende. Ik denk dan, wat wilt U nu van me, God? Het maakt me soms radeloos, ik ben zelfs een tijdlang gestopt met zingen, ik kon het niet meer. Ik ben er nog steeds niet uit met God, mijn relatie met Hem heeft een flinke deuk opgelopen.

Waarom? Ik zal het nooit begrijpen

Ik ben nog steeds lid van de kerk maar ik ga niet meer wekelijks. Toch wil ik wel lid blijven want misschien kan ik iets betekenen voor jongeren die worstelen met dezelfde gevoelens als ik. Ik ben jarenlang jeugdleider en muziekcoördinator geweest en deed dit met veel plezier. Toen ik begreep dat ik, als ik een relatie zou krijgen, deze taken niet meer uit zou mogen voeren, heb ik de eer aan mijzelf gehouden en ben gestopt. Maar waarom ik geen voorbeeldfunctie zou kunnen vervullen, zal ik nooit begrijpen.”

[/ezcol_1half_end]

Oktober 2016|Miranda Terpstra van de Kerk