Gisteravond (11/11) zijn onze teamleden Bob en Bernard voor een besloten seminar naar een kerkgenootschap in Nijkerk geweest. Het publiek bestond uit kerkenraadsleden, jeugdleiders, pastoraal medewerkers en… vast nog een paar andere functies.
Vanuit deze gemeente kwam vooral de hulpvraag hoe ze met elkaar in gesprek konden gaan. Het is een grote gemeente, met veel leden maar daardoor dus ook erg veel verschillende inzichten en meningen. Van het ‘homoseksuelen moeten ook binnen onze kerk een functie kunnen vervullen en volwaardig lid kunnen zijn’ tot ‘ik weet niet of ze wel aan het avondmaal mogen’. Twee totaal uiteenlopende gedachten die samen kerk van Christus willen zijn en blijven. Voorstanders kunnen zich soms lastig verplaatsen in tegenstanders, waar de tegenstanders zich juist meer en meer gaan afvragen of ze hun zorgen over deze thematiek (en dan vooral op bijbelse gronden) nog wel mogen uiten. Waar ligt de balans? Wanneer ben je een veilige gemeente?
Ook daar heeft de visie van Verscheurd mee te maken: samen open in gesprek… weet je exact van elkaar wat een ieders mening is over deze thematiek? Voelt iedereen zich gehoord, zowel voorstanders als tegenstanders? Ofwel: weet je het gezamenlijke vertrekpunt voordat je als complete gemeente in de trein stapt op weg naar de volgende halte.
Voor deze betreffende gemeente lag hier, wat Verscheurd betreft, ook het huiswerk om mee verder te gaan: praat met elkaar, voor- en tegenstanders, twijfelaars en overtuigden. Niet vanuit de verschillen, maar zoek wat je samenbindt: God’s liefde. Als alle gesprekken gevoerd worden vanuit dat standpunt is de basis gelegd. En ja, voor sommigen houd dat in dat de trein misschien niet snel genoeg gaat, waar de anderen juist vinden dat de trein te snel gaat. Uitdaging: houd elkaar op de trein! En wordt je het dan 100% met elkaar eens? Nee, dat nooit! Is dat erg?….
‘Wij zijn onderweg als pelgrims,
vinden bij elkaar houvast.
Naast elkaar als broers en zusters,
dragen wij elkanders last.’
