De barmhartige kerk – Ageeth de Graaf

7
sep

De barmhartige kerk – Ageeth de Graaf

‘Een uitgestoken hand in plaats van een opgeheven vinger. Een open gesprek waarin het oordeel niet meteen klaarligt. Kennis van zaken in plaats van onkunde. Steeds meer kerken raken ervan overtuigd dat een zorgvuldige omgang met homoseksualiteit hard nodig is.’

Bovenstaand citaat komt uit het artikel Homo’s knappen af op harteloze reacties, uit 2002. Een artikel uit de oude doos dus. Ik vroeg me af of die uitgestoken hand, dat open gesprek en die kennis van zaken inmiddels beschikbaar zijn in kerken. In dit artikel wil ik daar wat voorbeelden voor geven.

Een mooi voorbeeld van een open gesprek is het radio-interview tussen John Lapré en Elsbeth Gruteke op 18 augustus. John is een veelgehoord spreker over het onderwerp homoseksualiteit. In het interview ging het over de vraag: Hoe gaan we goed om met homo’s in de kerk? Die opgeheven vinger, het oordeel en de onkunde zijn John niet vreemd. Toen hij eindelijk over zijn gevoelens voor mannen durfde te vertellen bij de christelijke organisatie waar John toentertijd werkzaam was, werd hij per direct ontslagen. Toen hij aanklopt bij de dominee van zijn kerk via wie hij een woning had, verloor hij ook zijn huisvesting. Hij moest diezelfde avond nog vertrekken. De barmhartige kerk was ver te zoeken voor John. Toch was dat voor John geen reden om God volledig vaarwel te zeggen. Toen hij op zijn knieën viel en tot God bad om een oplossing, ervoer hij dat God echt van hem houdt. John leerde onderscheid te maken tussen God en Zijn grondpersoneel.

John is voorstander van het zoeken naar het persoonlijke verhaal achter het thema. Niet de theologie moet voorop staan maar de relatie met de ander. Als je alleen maar kijkt naar die ander als zijnde homoseksueel zal die persoon zich snel afgewezen voelen. Er zit ook een verhaal, een persoon achter. Door als gemeente op zoek te gaan naar die persoon achter het verhaal en open in gesprek te gaan met hen, zonder vooroordelen voorop te stellen, kunnen we leren om een barmhartige kerk te zijn.

Uit het artikel van 2002: “Ik denk dat de kerk zich heel intens moet afvragen wat ze betekent voor mannen en vrouwen die homoseksuele gevoelens hebben. Hoe kun je die mensen support bieden? Als het goed is, wordt een bijbels functionerende gemeente gekenmerkt door een netwerk van kleine groepen.” Steeds meer kerken raken ervan overtuigd dat een zorgvuldige omgang met homoseksualiteit hard nodig is. Dat is bijvoorbeeld te zien op de website van wijdekerk.nl, een platform waar LHBT-vriendelijke kerken zich bij kunnen aansluiten. Hier is ook te zien hoeveel kerken op dit moment een uitgestoken hand bieden aan LHBT’ers. Dat zijn er ondertussen al een heel aantal!

Uit het artikel van 2002: “Als je mij vraagt wat je als christenen voor elkaar kunt betekenen, dan is dat in de eerste plaats: je proberen te verplaatsen in die ander. Hoe is het om dingen te voelen die heel verwarrend zijn? Hoe is het om een stempel opgedrukt te krijgen? Hoe is het om allemaal vooroordelen aan te moeten horen die niets met jou te maken hebben? Ik schrik er gewoon van als ik zie hoeveel homo’s op de kerk – en het geloof – zijn afgeknapt om de harteloze reacties.”

Gelukkig ervaren we bij Verscheurd dat niet alle homo’s afgeknapt zijn op de kerk, of het geloof. Daarnaast mogen we, samen met andere organisaties, kennis van zaken brengen in kerken, op scholen, bij jeugdgroepen, waar vaak nog zoveel onwetendheid heerst op het gebied van homoseksualiteit. Maar dat er velen zijn die wel afgeknapt zijn verbaast me niet. Ik kan alleen maar hopen dat dat steeds minder zal worden. John: Het is belangrijk dat we het gesprek voeren, de dialoog zoeken, en het verhaal achter het thema ontdekken. Als we dat verhaal gaan zien, gaan we volgens mij ook iets meer van het vaderhart van God begrijpen.