Category: Verhalen en interviews

6
mrt

Joël Terpstra: Jong & Transgender

Joël is 18 en transgender. Zijn familie en omgeving zijn overwegend positief en supportive. Toch is het lastig om een persoonlijke relatie met God te vormen, want komt veel onbegrip en disrespect uit de Christelijke hoek. Dus kijk nu naar zijn persoonlijke verhaal via de bovenstaande video.

https://www.youtube.com/watch?v=qaN3uHUM2tc&ab_channel=EsmeeBos

23
jan

Connectie uit beproeving: Moses Walusimbi

Toen Moses uit Uganda vluchtte omdat hij homoseksueel is had hij nooit gedacht zo vrij te kunnen zijn als nu in Nederland. Ondanks alle beproevingen en de veroordeling van de kerk is Moses zijn geloof in God toch nooit kwijtgeraakt. Nu zet hij zich in met de organisatie ‘Uganda Gay on the Move’. Dit is een initiatief wat allerlei LGBT+ers uit Afrikaanse landen helpt en ondersteunt. Bekijk Moses’ verhaal hier.

19
dec

Verbinding door diversiteit: Rianne

Rianne – bestuurslid van Verscheurd – woont in Utrecht.  Ze is opgegroeid in een reformatorische omgeving en daarnaast ook jarenlang aangesloten geweest bij een Gereformeerde Bond gemeente van de PKN. Mede door het taboe op homoseksualiteit in de kerk is Rianne pas op haar 28e uit de kast gekomen. Met Verscheurd wil zij zich vanuit die liefde inzetten voor openheid, acceptatie en ondersteuning van LGBTQ+’ers in de kerk. Bekijk nu haar video en luister naar haar persoonlijke verhaal en oproep aan kerkelijk Nederland.

28
nov

Erkenning of acceptatie? Bert Faassen

Oud-dominee Bert Faassen heeft in de laatste 50+ jaar veel ervaring opgedaan met homoseksualiteit binnen het (hetero)huwelijk. Als jonge man heeft hij op meerdere manieren geprobeerd de ‘demoon’ van de homoseksualiteit uit te laten drijven; maar zonder succes. Op den duur realiseerde hij zich dat zijn homoseksualiteit geen last, maar een lust is. Na jarenlang liefdevol getrouwd te zijn is hij nu – na het overlijden van zijn vrouw – volledig uit de kast.

Bekijk nu zijn persoonlijke video, waarin hij vertelt over homoseksualiteit in de jaren 60, en binnen het (hetero)huwelijk.

7
nov

Een hart voor de verschoppeling: Mariët Baaij

Mariët is opgegroeid als dochter van een ouderling in de gereformeerde kerk. Ze verliet de kerk en verloor haar geloof op jonge leeftijd. Nu ze sinds zes jaar God weer heeft gevonden, vinden een hoop mensen opeens iets van haar seksuele geaardheid. Mariët werkt als jurist en heeft een hekel aan onrecht. Daarom maakt ze zich met Verscheurd hard voor mensen die worden veroordeeld, en werkt ze aan een tal van activistische initiatieven om het gesprek liefdevol aan te gaan.

Bekijk nu haar persoonlijke video, waarin zij vertelt hoe het is om na jaren terug te komen in de kerk, als lesbienne.

17
okt

Lesbisch in de Biblebelt: Rianne van Harten

Rianne woont in Nunspeet. Ze is Christen, heeft weinig met Kerkelijke muren, maar is gevormd in de Hervormde Bondse gemeenschap. Het ontdekken dat je als Christen zijnde lesbisch of homoseksueel bent geeft een enorme interne strijd met alle gevolgen van dien. Zelf heeft ze een lange tijd die hele worsteling meegemaakt. Vanuit haar eigen ervaring weet ze hoezeer dit een lijden kan zijn. Gelukkig heeft ze uiteindelijk een weg gevonden samen met God. Haar grootste motivatie is om alle mensen, jong en oud, die nu zelf in dit proces zitten te bemoedigen en te ondersteunen.

Bekijk nu haar persoonlijke video, waarin zij vertelt hoe het is om als christen op de Bijbelbelt lesbisch te zijn.

4
okt

Veroordeel niemand, maar leer iemand kennen

Anne zit in onze gemeente. Of eigenlijk: zat in onze gemeente. Zij is jarenlang lid geweest en deed er met veel plezier het geluid/de techniek. Ik leerde haar iets beter kennen toen ik zelf een tijdje lid was van het muziekteam, maar toen zij afscheid nam van onze gemeente, werd het zeker tijd om haar beter te leren kennen.

Want toen zij afscheid nam, bleek dat zij ging samen wonen met een andere vrouw. En ik dacht: hier moet een verhaal achter zitten. Zelf ben ik moeder van een (inmiddels) volwassen dochter en weet door haar dat het ‘niet hetero zijn’ heel moeizaam kan zijn in een christelijke omgeving.

Ik vroeg Anne om een gesprek. Dat wilde ze wel en dit is haar verhaal.

Anne is opgegroeid in een fijn gezin. Ze had een redelijk onbezorgde jeugd. Haar ouders gingen naar een vrije evangelische gemeente en Anne liet zich dopen toen ze 14 jaar was. Dit was voor haar een bijzonder positieve ervaring. Het geloof is voor haar altijd belangrijk gebleven. “Het is de basis” ,zegt ze. Anne deed de verpleegkundige opleiding, specialiseerde zich en werkt nog steeds met veel voldoening in een ziekenhuis. Ze omschrijft zichzelf als zorgzaam, een gevoelsmens en wil graag dat de dingen goed geregeld zijn. Ook voor anderen en daar zet ze zich voor in. Ze is sportief en speelt volleybal. Een belangrijke eigenschap vind ze: openheid, transparant zijn.

Homoseksualiteit werd door haar ouders niet veroordeeld. Haar moeder leek wel eens wat te vermoeden bij Anne en zei: “We accepteren je zoals je bent.” Anne vermoedde nooit iets bij zichzelf. Toen ze wat ouder werd, had ze 1,5 jaar verkering met een jongen, waarvan ze nu zegt: “Het was het niet”. Ook andere mensen zeiden wel eens dat ze dachten dat Anne niet hetero was. Maar ze geloofde het niet. Ze had altijd het idee dat dat niet kon. Het was niet verenigbaar met het geloof, dacht ze. Toch, als ze terug denkt, ziet ze nu wel meer. Ze noemt dat ze in militaire dienst wilde en heeft dat ook 4 maanden gedaan.

Na verloop van tijd werd Anne verliefd op een vrouw. Toen ze dat merkte, probeerde ze het te negeren, maar ze begon te worstelen met haar identiteit. Dat bracht haar uiteindelijk bij een psycholoog en Anne zei: ”Zeg me alsjeblief wie of wat ik ben!” De psycholoog sprak met haar over haar identiteit en door de gesprekken kreeg Anne weer ruimte in haar hoofd. Kort daarna kwam het besef dat ze waarschijnlijk op vrouwen valt. Daarover leerde ze: “Wat ik ben is niet belangrijk. Wie ik ben, wel. Ik ben in de eerste plaats Anne”. Ze ontdekte ook dat voor God het meest belangrijk is, dat we eerlijk en oprecht zijn. “We zijn allemaal anders, maar laat je niet in een keurslijf drukken door wat anderen vinden. Anderen maken het je moeilijk door hun oordeel, maar daar wil ik niet meer afhankelijk van zijn”.

Anne is na haar eerste verliefdheid met haar ouders en vrienden gaan praten. Niemand was verbaasd. Iedereen had het verwacht. Ze werd geaccepteerd om wie ze was. En niet afgekeurd op haar geaardheid. Dat voelde als een opluchting. Driekwart jaar later is ze op een datingsite gegaan, waar ze de voorkeur ‘vrouw’ en ‘christen’ aangaf. Zo is ze haar huidige vriendin tegen gekomen.

Het was spannend om het in haar gemeente te vertellen. Ze had inmiddels een leidinggevende functie in het muziekteam en wist dat dat problemen zou kunnen gaan geven. Haar relatie met een vrouw zou door de oudsten als zondig kunnen worden beoordeeld. Op een keer vroeg iemand uit de gemeente ineens aan haar: “Ben jij weleens verliefd op een vrouw geweest?” Toen kon ze er niet meer omheen. Ze vertelde het ook in haar muziekteam en daar werd verschillend op gereageerd. Er waren mensen blij voor haar en er waren mensen die het moeilijk vonden dat ze een relatie had. “Alle zonden worden vergeven”, zei iemand. En dat deed pijn. Anne legde na 22 jaar haar functie neer, om problemen te voorkomen. Als ze daaraan terugdenkt, zegt ze: “Je kunt jarenlang goed je werk hebben gedaan en dan ineens telt dat voor je gevoel niet meer. Je wordt niet meer als dezelfde persoon gezien. Men oordeelt op je geaardheid, niet op kwaliteit”.

Inmiddels is Anne verhuisd en woont bij haar vriendin. Ze zou graag weer een keer een nieuwe gemeente vinden. Want het geloof is nog steeds haar basis. “In een nieuwe gemeente hoop ik mezelf te kunnen zijn. Met wie ik ook binnen loop. Ik wil niets hoeven te verbergen”.

Tegen anderen zou ze willen zeggen: “Veroordeel niemand, maar leer iemand kennen. Mensen denken het vaak zo goed te weten. Ze komen dan met bepaalde teksten uit de bijbel en denken verder niet na. En hoe zijn ze zelf? Respecteer elkaar, blijf weg van de regels en kijk naar de persoon. Wat zou Jezus doen?” De tip die ze van een vriendin heeft gehad is een beetje haar lijfspreuk geworden: “Hou op met jezelf in een hokje te stoppen (lesbisch, homo, bi..) je doet jezelf tekort. Jij bent jij. Je valt op een persoon en die persoon is toevallig een vrouw…nou en!”

Anne heeft nu zo’n 2 jaar een relatie met haar vriendin. Ik ben benieuwd of die relatie Anne heeft veranderd. Ze zegt daarover: “Ik ben een betere versie van mezelf geworden. Het past op alle fronten. Ze is mijn maatje, meer dan een gewone vriendschap”. Ik heb de indruk dat Anne nu op haar plek is. Ik ben blij voor haar. Ook met haar openheid, zodat haar verhaal gehoord kan worden.

Dit is een persoonlijke verhaal die bij Stichting Verscheurd is binnengekomen via een mevrouw die haar verhaal graag met ´de wereld´ wil delen. De naam Anne is in dit verhaal, i.v.m. de privacy, een fictieve naam. 

Wilt u ook een persoonlijk verhaal delen om anderen te bemoedigen of heeft u ook een praktijkvoorbeeld waar u anderen mee zou kunnen helpen? Draag ze aan via bernard@verscheurd.nl 

19
okt

De kerk heeft mij veranderd

…Tegelijkertijd raakte ik daarmee zo in conflict met de regels vanuit mijn geloof. Ik zakte weg in een diep, zwart gat van chaos en gedachten. Alles wat ik wilde, was rust in mijn hoofd. Die rust wilde ik zo graag, dat het mij de beste optie leek om een einde aan mijn leven te maken. Toen die gedachte concreet werd hoorde ik een stem die zei: ‘Je bent nog niet klaar, je moet nog door.’ Dat was zo’n kantelpunt in mijn leven, ik moest uit de kast komen. Ook voor de kerk… ~Nicole Steijsiger~

Verder lezen…

10
okt

Beste jij-in-de-kast

Beste jij-in-de-kast,

Ik ben helemaal gay-okay, al zeg ik het zelf. Ik schrik niet als je zou vertellen dat je homo of lesbisch bent, en heb er oog voor dat het moeilijk en eenzaam kan zijn zolang je in de kast zit, en ook daarna. Maar dat kun je niet aan mijn buitenkant zien. Jij twijfelt of weet voor jezelf al een tijdje dat je l, h, b, t, of in ieder geval niet ‘gewoon hetero’ bent. En dat kan ik niet aan jouw neus zien. En zolang je nog in de kast zit, vertel je het me ook niet.

Het is best waarschijnlijk dat er in mijn omgeving meerdere mensen ‘in de kast’ zitten. En ik weet niet wie het zijn. Als ik er aan denk dat zij zich niet durven uit te spreken naar mij over hun geaardheid, voelt dat zo frustrerend. En verdrietig. Tegen mij kun je dat gewoon zeggen hoor. Ik ben al jaren geleden gewend aan woorden als gay, homo en lesbi. Voor mij is de variatie in seksualiteit net zo gewoon als de variatie in haarkleur en karakter. Ik voel daar geen taboe of verlegenheid bij. We zijn allemaal anders, in een bepaald opzicht. Dat is eigenlijk heel normaal. Maar jij voelt dat niet zo.

Ik weet dat de kast een eenzame plek is. En dat je je wellicht schaamt voor wie je bent. Of bang bent voor afwijzing. Dat zou ik zo graag wegnemen. En met je in gesprek gaan over geloofsvragen. Zodat je het niet allemaal zelf uit hoeft te zoeken. En zodat ik je kan bemoedigen dat God je niet los laat.

Soms heb ik een vermoeden dat iemand misschien in de kast zit. Ik zou dan zo graag het gesprek hierover willen beginnen, maar ik durf niet. Ik weet het immers niet zeker, en, nog belangrijker, ik weet niet hoe het voor jou zou zijn als ik er over zou beginnen. Dus zwijg ik. En jij zwijgt. En het enige wat ik kan doen is bidden. Ik bid dat God een opening geeft, een bruggetje bouwt, zodat ik er over kan beginnen. En ik bid voor jou. Dat God je helpt en bijstaat, daar in die kast. Ook al weet ik niet zeker, of het zo is.

– Joëlle Bakhuis, Teamlid Verscheurd

11
jun

Brief n.a.v. een seminar van stichting Verscheurd

Daags na het seminar in Drachten ontvingen we deze brief…

 

“Al enige tijd ben ik lid van jullie nieuwsbrief en ineens komen jullie “zomaar” bij mij in de buurt langs. Hoewel ik ’s nachts nog moet werken en dus eigenlijk ’s avonds even vóór hoor te slapen, vind ik deze keer dat dat maar over moet gaan. want wat het belangrijkst is , moet als eerste…. en zo komt het dat mijn man en ik toch iets gespannen of eigenlijk gezond nieuwsgierig richting Drachten gaan.Verder lezen…