Brief n.a.v. een seminar van stichting Verscheurd

11
jun

Brief n.a.v. een seminar van stichting Verscheurd

Daags na het seminar in Drachten ontvingen we deze brief…

 

“Al enige tijd ben ik lid van jullie nieuwsbrief en ineens komen jullie “zomaar” bij mij in de buurt langs. Hoewel ik ’s nachts nog moet werken en dus eigenlijk ’s avonds even vóór hoor te slapen, vind ik deze keer dat dat maar over moet gaan. want wat het belangrijkst is , moet als eerste…. en zo komt het dat mijn man en ik toch iets gespannen of eigenlijk gezond nieuwsgierig richting Drachten gaan.

 

Maar laat ik me eerst even voorstellen:
Marieke, 54 jaar , werkzaam in de “zijdelingse” zorg ( wat dat ook mag zijn), getrouwd met Henk en moeder van vier prachtige kinderen, drie jongens en een meisje. Ondertussen zijn daar al twee lieve schoondochters bij en ook twee schoonzonen. En last but not least, een fantastische kleindochter en over een paar weken hopen we opnieuw zo’n Godsgeschenk in onze armen te mogen houden. Kers op de taart. De taart die mijn leven is. Woonachtig in Appelscha. Ik geniet van mijn man, mijn kinderen, mijn kleinkind, mijn woning en leefomgeving, mijn werk. Kortom : ik ben een gezegend mens!

 

Ik ben ook een gelovig mens, weet mij een kind van God. Dat is altijd zo geweest, maar niet altijd is het gemakkelijk geweest. Veel oude waarden en normen heb ik letterlijk overboord gegooid, omdat het me niet bij God bracht, maar juist bij Hem vandaan.

 

Zo ook het ‘oordeel’ dat ik had over homo’s, inderdaad : opgevoed met “dat zijn viezeriken”. Wat er precies vies aan was, wist ik niet, maar het was vies…… Gelukkig had ik het al grotendeels achter mij gelaten toen mijn jongste zoon vertelde dat hij homoseksueel was. Het was ook niet zozeer een schok dat hij homo is (ergens wist ik het altijd al) , maar toch ook weer wel. Niet omdat hij homo is, maar hoe zal de wereld over hem oordelen…. Want Nederland is zo’n tolerant land, daar mag je trouwen met iemand van het zelfde geslacht en tegelijk kun je niet hand-in-hand lopen door de binnenstad, want dan loop je het risico in elkaar te worden geslagen. Hoezo tolerant?

 

Hem horen vertellen over de strijd die hij heeft gehad, heeft overigens mij volledig doen veranderen. Doe daarbij nog een portie onderzoek in Bijbel en aanverwante boeken en ik herken niets meer van mijzelf van hoe ik vroeger dacht. Ik weet alleen dat ik zo dacht, omdat ik niet beter wist, omdat het “ver van mijn bed was”. Mijn excuses daarvoor! Ik sprak (en dacht) uit mijn onverstand en het was niet liefdevol. Nu ik mijn kind gelukkig zie, nu kan ik niet anders dan zeggen dat het goed is.

 

Dan is het ook erg fijn om een avond van stichting Verscheurd mee te maken met allemaal mensen die belangstellend zijn. Die willen weten en leren. Waar je uitleg krijgt en begrip. We hoeven het niet allemaal met elkaar eens te zijn, maar heb begrip voor elkaar en laat je (voor)oordeel los. Want er staat toch ook geschreven: Zoals u oordeelt, zo zult u geoordeeld worden! Laat het oordeel maar aan God over. En ook: Heb de Heer , uw God lief boven alles en uw naaste als uzelf . Laten we het afleren om onze eigen geboden achter die tien te plaatsen die Mozes van God kreeg. Wij kunnen ons niet eens aan die tien houden en waarom leggen we dan een ander ook nog geboden/verboden op (die onszelf niet raken): Gij zult niet homoseksueel zijn en al helemaal niet seksueel actief. Wat zou het fijn zijn als iedereen elkaar respecteert en accepteert zoals de ander is. Want dan word je ook zelf geaccepteerd en gerespecteerd. Dit is in het kort mijn verhaal wat ik aan jullie kwijt wilde.

 

Hartelijk bedankt voor de fijne avond, de uitleg en het vertrouwen dat jullie gaven.

Ik wens jullie Gods Zegen toe voor jullie werk en jezelf.

Marieke