Boekpresentatie ‘de Veilige Kerk’ – John Lapre

6
okt

Boekpresentatie ‘de Veilige Kerk’ – John Lapre

Vorige week vrijdag, 29 september, vond de boekpresentatie plaats van ‘De Veilige Kerk’, geschreven door John Lapré. Een boek met een persoonlijke en confronterende oproep voor acceptatie van de seksuele diversiteit in de christelijke geloofsgemeenschap. Ook Verscheurd was uitgenodigd tijdens deze avond. Lennart Pluim speelde en zong het prachtige lied ‘Amazing Grace’, wat bij velen kippenvel opriep. Ook deelde John Lapré zijn persoonlijke reis naar de totstandkoming van het boek, waarvan hieronder een gedeelte is te lezen. Ben je na het lezen benieuwd geworden naar het boek? Bestel ‘De Veilige Kerk’ op onze website voor maar €16,95 en steun ons werk bij Verscheurd!

Wat ooit begonnen is in een nachtelijk uur, ergens op een kazerne, heeft geleid tot dit boek. En waar u soms mijn tranen voelt, is het toch vooral bedoeld als een vertolking van waar mijn hart naar uitgaat. Mijn persoonlijke verhaal is niet meer dan een illustratie van wat ik eigenlijk zeggen wil:

Dat ik verlang naar een kerk, waarin recht wordt gedaan aan ieder mens, aan ieder verhaal. Waar de vrijheid wordt gevoeld om al die verhalen met anderen te delen en iedereen ervaart: hier ben ik, in al mijn kwetsbaarheid, veilig.

Een veilige haven dus, waar óók minderheden niet slechts gedoogd, maar voluit geaccepteerd worden. Daar droom ik van. Juist de kerk kan een verschil maken, door een plek te zijn waar je even niets hoeft te presteren, maar gewoon mag zijn, samen met een heleboel andere mensen.

Ik heb vaak een poging gedaan iets van dat verlangen in woorden te gieten, juist omdat ik zelf de vrijheid en veiligheid helaas grotendeels heb moeten missen.
Telkens kwam ik niet verder dan 1000 woorden, omdat ik voelde de kern van wat ik eigenlijk wilde zeggen niet te raken. Lionel is daar getuige van geweest; hij heeft heel wat materiaal in de digitale ijskast zien verdwijnen.

Eind vorig jaar ervoer ik een soort van doorbraak. Op een avond begon ik te schrijven en ik bemerkte al snel daarna dat ik steeds meer in het boek begon te geloven. Ik wist mezelf te raken. En ik geloof dat je dát als schrijver nodig hebt om iets van waarde te creëren.

De weken gingen voorbij en ik bracht de avonden schrijvend door in de ontspanningsruimtes op Defensielocaties, mijn persoonlijke slaapverblijven, in bibliotheken, in kleine Amersfoortse cafeetjes, vliegtuigen en hotelkamers. En gezellig thuis, naast Lionel op de bank.

Via via kwam ik in contact met Paul Abspoel en toen Ark Media groen licht gaf realiseerde ik me: o, het gaat er dus écht komen!
Ik vond het spannend. En dat vind ik het nog steeds. Tegelijkertijd is het echt een voorrecht om te mogen vertellen over mijn droom.

Niet iedereen kan mijn pleidooi volgen en ik hoor geregeld: maar de waarheid dan?! Ben je nog wel bijbelvast? Dan is mijn antwoord:
Wij kunnen niet bijbelvaster zijn dan de liefde van Jezus Christus, zijn compassie voor ieder mens, maximaal handen en voeten te geven. Want we kunnen nooit groot genoeg denken van de inclusieve genade van God. Nooit zijn we té barmhartig, té verwelkomend, té liefdevol.

Wat een boodschap hebben we als we vanuit het hart van Jezus handelen. Jezus die nooit veroordelend is, maar altijd de hand reikt.
Waar Jezus is, waar we zijn liefde en compassie verspreiden, daar gebeurt iets krachtigs, iets explosiefs. Daar brengt de Geest van God leven voort. Leven vol mededogen, oog voor de ander en echte blijdschap. Daar maken we de kerk tot een feesthuis. Daar is de kerk niet langer een plek waar we godsdienst bedrijven, maar dan is de kerk geworden een plek waar Jezus zich thuis voelt tussen hen die Hem liefhebben.

We hebben vanavond echt een mooi feest te vieren! Niet in de eerste plaats omdat dit boek op de markt is gekomen, maar vooral omdat we allemaal uitzonderlijk geliefd zijn door de hemelse Vader – wat we ook gedaan hebben, welke geheimen we ook meetorsen.

Wat ooit begonnen is in een nachtelijk uur, ergens op een kazerne, heeft geleid tot dit boek. En waar u soms mijn tranen voelt, is het toch vooral bedoeld als een vertolking van waar mijn hart naar uitgaat. Mijn persoonlijke verhaal is niet meer dan een illustratie van wat ik eigenlijk zeggen wil:

Dat ik verlang naar een kerk, waarin recht wordt gedaan aan ieder mens, aan ieder verhaal. Waar de vrijheid wordt gevoeld om al die verhalen met anderen te delen en iedereen ervaart: hier ben ik, in al mijn kwetsbaarheid, veilig.

Een veilige haven dus, waar óók minderheden niet slechts gedoogd, maar voluit geaccepteerd worden. Daar droom ik van. Juist de kerk kan een verschil maken, door een plek te zijn waar je even niets hoeft te presteren, maar gewoon mag zijn, samen met een heleboel andere mensen.

Ik heb vaak een poging gedaan iets van dat verlangen in woorden te gieten, juist omdat ik zelf de vrijheid en veiligheid helaas grotendeels heb moeten missen.
Telkens kwam ik niet verder dan 1000 woorden, omdat ik voelde de kern van wat ik eigenlijk wilde zeggen niet te raken. Lionel is daar getuige van geweest; hij heeft heel wat materiaal in de digitale ijskast zien verdwijnen.

Eind vorig jaar ervoer ik een soort van doorbraak. Op een avond begon ik te schrijven en ik bemerkte al snel daarna dat ik steeds meer in het boek begon te geloven. Ik wist mezelf te raken. En ik geloof dat je dát als schrijver nodig hebt om iets van waarde te creëren.

De weken gingen voorbij en ik bracht de avonden schrijvend door in de ontspanningsruimtes op Defensielocaties, mijn persoonlijke slaapverblijven, in bibliotheken, in kleine Amersfoortse cafeetjes, vliegtuigen en hotelkamers. En gezellig thuis, naast Lionel op de bank.

Via via kwam ik in contact met Paul Abspoel en toen Ark Media groen licht gaf realiseerde ik me: o, het gaat er dus écht komen!
Ik vond het spannend. En dat vind ik het nog steeds. Tegelijkertijd is het echt een voorrecht om te mogen vertellen over mijn droom.

Niet iedereen kan mijn pleidooi volgen en ik hoor geregeld: maar de waarheid dan?! Ben je nog wel bijbelvast? Dan is mijn antwoord:
Wij kunnen niet bijbelvaster zijn dan de liefde van Jezus Christus, zijn compassie voor ieder mens, maximaal handen en voeten te geven. Want we kunnen nooit groot genoeg denken van de inclusieve genade van God. Nooit zijn we té barmhartig, té verwelkomend, té liefdevol.

Wat een boodschap hebben we als we vanuit het hart van Jezus handelen. Jezus die nooit veroordelend is, maar altijd de hand reikt.
Waar Jezus is, waar we zijn liefde en compassie verspreiden, daar gebeurt iets krachtigs, iets explosiefs. Daar brengt de Geest van God leven voort. Leven vol mededogen, oog voor de ander en echte blijdschap. Daar maken we de kerk tot een feesthuis. Daar is de kerk niet langer een plek waar we godsdienst bedrijven, maar dan is de kerk geworden een plek waar Jezus zich thuis voelt tussen hen die Hem liefhebben.

We hebben vanavond echt een mooi feest te vieren! Niet in de eerste plaats omdat dit boek op de markt is gekomen, maar vooral omdat we allemaal uitzonderlijk geliefd zijn door de hemelse Vader – wat we ook gedaan hebben, welke geheimen we ook meetorsen.

Verder lezen? Klik hier.