Van de week was het dodenherdenking.
Bizar idee: als ik toen geleefd had hadden ze mij ook op kunnen pakken, ik ben immers ook homo…
Wie zou mij herdacht hebben?
Er zijn nog steeds landen waar homoseksualiteit bij wet verboden is, waar je als homo opgepakt wordt en de gevangenis in gaat, waar je gemarteld of gedood kunt worden, alleen omdat je homo bent. Kijk maar naar wat er gaande is in Tsjetsjenië…
Vertwijfelde pogingen van machthebbers om hun wereld te ‘bevrijden’ van mensen zoals ik. Ben ik, zijn wij dan zó slecht, zo’n gevaar voor de volksgezondheid, verspreiders van allerlei enge ziektes, verleiders en misbruikers van onschuldige, onnozele tienerjongens…? Wat triest dat er zo gedacht wordt, over mij, over mannen die net zo zijn als ik. Maar als ze daar alle homo’s vanaf een jaar of dertien oppakken en uitroeien, zouden er na dertien jaar nieuwe zijn. Ook van de nieuwe generatie zal immers zes procent weer homo zijn… Is bevrijdingsdag daar dat je land en volk vrij is van homo’s?
Er zijn ook kerken waar men gelooft dat je bevrijd kunt worden van je homoseksualiteit. Ik heb er zelf jaren lang in gezeten, maar ben nooit zo ver gekomen. Ik heb het oprecht geprobeerd, zelf gebeden, voor me láten bidden, bevrijdingssessies doorlopen, maar bij mij werkte het niet. Demonen uitgedreven, bevrijding geproclameerd in Jezus’ Naam, met tijdelijk resultaat. Dromen en verlangens kwamen altijd weer terug. Ik had daar geen bevrijdingsdagen, wel bestrijdingsdagen… dagen waarop ik me extra bewust was dat ik moest véchten tegen mijn homoseksualiteit, dat ik het oude achter me moest laten omdat het nieuwe gekomen is. Ik kán, ik mág, ik wíl geen homo zijn! Maar ik was het wel… En het idee alleen al dat ik dat mijn leven lang zou zijn en daar altijd tegen zou moeten vechten zonder ooit de overwinning te zien, maakte me vaak down en verdrietig. Niet zo gek dat ik jaren depressief ben geweest… Is bevrijdingsdag daar de dag waarop iemand gedenkt dat hij geen homo meer is?
Toch heb ik deze week mijn privé-bevrijdingsdag gevierd!
Ik heb herdacht dat ik me niet meer schaam of me schuldig voel over mijn homoseksualiteit. Die periode is voorbij. God accepteert mij en houdt van mij zoals ik ben. Hij heeft mij vrij gemaakt om te zijn wie ik ben, om te leven zoals bij mij past, los van wat andere mensen daar van vinden. Ik heb me dat zelf moeten toe-eigenen, me los moeten maken van mensen die me veroordeelden, me moeten verdiepen in andere interpretaties van vertrouwde bijbelteksten. De prijs daarvoor was hoog, mijn wereld stortte in en al mijn zekerheden vielen weg.
Wat overbleef waren een paar psalmverjesregels van vroeger:
‘Uit diepten van ellende roep ik met mond en hart
tot U die heil kunt zenden: O Heer, aanschouw mijn smart!
En
Zo ik niet had gelooft dat in dit leven mij ziel Gods gunst en hulp genieten zou…
mijn God, waar was mijn hoop, mijn moed gebleven? Ik was vergaan in al mijn smart en rouw!
Ik leef nog, ik heb geen einde aan mijn leven gemaakt , ik geloof nog. God is niet veranderd, ík ben veranderd! Ik kan, ik mag, ik wil, ik durf weer te leven! En ‘Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren hand!’
Ik heb bevrijdingsdag gevierd!
Ies van den Hoek is 68 jaar en woont in Strijensas. Hij is drie jaar geleden uit de kast gekomen. Hij beheert de site www.benikhomo.nl en schrijft hierop.