Het is een stormachtige dinsdagavond in Sliedrecht als ik het huis van Josje binnen stap. De kaarsjes branden en de muziek staat zachtjes aan op de achtergrond. Ze heeft wat vrienden uitgenodigd voor het eten en staat ondertussen een heerlijke maaltijd te koken in de keuken. Gastvrij en altijd op zoek naar het hart van de ander, dat is wat hen typeert. Denies en Josje. Ze zijn elkaars nichten en sinds een jaar komen ze regelmatig bij elkaar over de vloer. In deze ik & jij vertellen zij over hun vriendschap en hoe zij naar elkaar zijn toe gegroeid.
Josje
Denies en ik schelen vijf jaar. We kwamen vroeger wel op elkaars verjaardag, maar door het leeftijdsverschil hebben we nooit veel contact gehad. Tot een jaar geleden. Toen ben ik bij haar in het dorp komen wonen en zo is onze vriendschap eigenlijk ontstaan. Sindsdien komt ze regelmatig bij mij over de vloer om te studeren en ondertussen werk ik dan. Zo zijn we elkaars motivatie. We hebben regelmatig goede gesprekken. Dat vind ik zo tof aan haar en dat is denk ik wat ons bindt. Met haar kan ik overal over praten. We delen eigenlijk alles. Waar anderen stoppen, gaat zij door met vragen. Hierdoor durf ik ook bij haar verder te vragen en leren we elkaar goed kennen.
Denies is open, eerlijk, enthousiast en vol levenslust. Ik vind het grappig dat zij voor mij rond kijkt naar welke vrouw bij mij zou passen. Dat laat zien dat zij het niet erg vindt dat ik op vrouwen val. Als zij daar een oordeel over zou hebben, dan weet ik niet of we wel zo hecht waren geweest.
Zelf ben ik hervormd opgevoed. In mijn opvoeding heb ik mee gekregen dat ik wel geaccepteerd word, maar een relatie wordt niet aangemoedigd. Ik weet niet wat God ervan vindt, maar ik heb tijdens mijn relatie veel gebeden of Hij mij erbij zou leiden. Ik weet in ieder geval heel zeker dat Hij van mij houdt, ik ben niet minder dan een ander.
Wat ik anderen zou willen meegeven is dat ze eerlijk zijn en bespreekbaar maken waar ze mee zitten. In de kast zitten kan erg eenzaam zijn, maar er met iemand over praten die je vertrouwt en accepteert kan erg opluchten.
Denies
Josje en ik gingen nog niet veel met elkaar om toen mijn ouders vertelden dat zij op vrouwen valt. Ik was 13 en kan mij dan ook niet meer goed herinneren hoe ik toen reageerde. Sinds een jaar zijn we pas veel met elkaar om gegaan. In deze tijd zijn we dichter naar elkaar toe gegroeid. Ik kom regelmatig over de vloer, studeer hier of kom even op de koffie.
Als Josje verteld over de tijd dat zij nog in de kast zat en hoe deze tijd voor haar is geweest, dan doet mij dat pijn. Het gesprek tussen ons is op gang gekomen doordat we beiden open zijn geweest. We oordelen elkaar nooit, maar kijken beiden naar het hart. Dat Josje lesbisch is, maakt haar voor mij niet anders. Ik houd daardoor niet minder van haar. Ze is gewoon Josje.
Ik heb dan ook geen oordeel vanuit mijn geloof. Ik zie wel regelmatig dat homo’s een verleden hebben van negatieve ervaringen met mannen of vrouwen. Dat zet mij aan het denken. Zou er een oorzaak kunnen zijn? Maar ik ben er niet om te oordelen en ik geloof dat God dat ook niet doet. Ik wil kijken naar wie iemand als persoon is. Of die persoon homo is zegt uiteindelijk niets over wie hij of zij is als persoon.
februari 2016 | Tekst Minke Velthuis