Mijn verhaal – Marleen

‘Ik was verliefd op een vrouw en nog steeds dacht ik; “Ik ben niet lesbisch!’

[ezcol_1half]Onbekend

Als meisje groeide ik op in een christelijk gezin, ging ik naar een reformatorische kerk en school, droeg ik altijd rokjes en had ik lang haar. Ik was op zoek naar God en het ene nodige; bekering! Ik deed mijn uiterste best om me te houden aan de geboden en verboden die, zo ik geloofde, de Bijbel voorschreef.

Van jongs af aan waren kinderen mijn hart en mijn leven. Ik droomde ervan dat ik later veel kinderen mocht krijgen, maar het stukje verliefd worden op een man en trouwen, sloeg ik over. Mijn moeder zei vaak; voor je aan kinderen toe bent, gaat er eerst nog wat aan vooraf…

Mijn omgeving kenmerkte zich door een aantal normen waar je als vrouw aan zou moeten voldoen. Dit betrof kledingvoorschriften, plek in de maatschappij, plek in het gezin etc. Ik richtte mijn toekomstplannen daar ook op, maar het viel mij zwaar. Ik voelde me gevangen en somber met het vooruitzicht mijn leven te moeten leven volgens deze normen. Ik streed met het idee dat het Gods wil was en ik volgzaam moest zijn. Daardoor durfde ik niet te ontdekken wie ik werkelijk was. Maar er bleef iets knagen aan mijn ‘zijn’. Het ging dieper dan alleen de uiterlijke dingen, het raakte mijn zelfbeeld. In mijn beleven neigde ik naar alles wat verkeerd leek; kort haar, een broek, de rol van zorgen voor en beschermen van een vrouw. Ik ervoer de geboden en verboden steeds  meer als een gevangenis en onmogelijkheid eraan te voldoen. Ik liep vast. Ik merkte dat ik niet zoals de meeste andere meisjes was. Verwarring, onuitgesproken vragen, onzekerheid, eenzaamheid; dit alles maakte dat ik een moeilijke tijd met mezelf doorgemaakt heb. Wie ben ik en wie mag ik zijn, waren de grote vragen.

Dat ik niet wist wat er scheelde, frustreerde mij enorm en maakte me ongelukkig.

Ontdekking

 Nadat ik wel eens een ‘bijzonder’ gevoel gehad had bij een vrouw, drong het nog niet tot mij door dat ik mogelijk een andere geaardheid had. Met het beeld wat ik had van homo’s en lesbiennes, wilde ik mij ook niet mee identificeren. ‘Homo’ was voor mij een scheldwoord dat ik wel eens hoorde zeggen op mijn middelbare school, verder niet. Als het ging om homoseksualiteit dan dacht ik aan Sodom en Gomorra, steden die, zo dacht ik, door die gruwelijke zonde verwoest waren. Homoseksualiteit was in mijn ogen zonde, dat deden mensen die zich overgaven aan een losbandig leven. Nooit gedacht dat het om een geaardheid ging, waar je niet voor kiest. Stilletjes schuilde het ook in mij…

Tot dat…  ik voelde en besefte dat ik gevallen was… Op een vrouw in de eerste plaats, maar tegelijkertijd ook meters hoog van mijn geloofsfundament. Deze ontdekking legden stukjes uit het verleden op de juiste plaats en brachten perspectief in mijn levenspuzzel. Het onzekere geloof dat ik had, moest ruimte maken voor een zeker geloof. Namelijk, dat ik mag zijn wie ik ben en ik bij Hem mag komen in mijn gebrokenheid en mijn falen.

De liefde klopte op de deur van mijn hart; ik heb open gedaan, ook al was het anders dan ik had verwacht. Liefde won het van de angst. Hoe onzeker ook, mijn partner en ik durfden open en eerlijk op zoek te gaan naar Gods wil. Deze zoektocht heeft lang geduurd. We hebben veel studie gedaan naar wat de Bijbel erover zegt en biddend gevraagd om de leiding van Gods Geest in deze. De teksten die iets zeiden over het seksuele gedrag tussen twee mensen van het zelfde geslacht, konden we niet toepassen op onze relatie die gebaseerd is op  liefde en trouw.

Ik heb een hoop geleerd van het Vaderhart van God, de woorden van Jezus en het Nieuwe Testament. Daar kan ik in mijnrelatie mee verder, ook naast de verschillende gedachten van iedereen rondom het onderwerp homoseksualiteit. Tijdens deze zoektocht ben ik enorm gegroeid in het geloof en in de relatie met God. Zo klein als ik van God dacht, zo groot denk ik nu van Hem! Zijn genade en veelkleurigheid is onvoorstelbaar! Het liefst was ik de weg van de minste weerstand gegaan. De weg waarbij mijn liefde in de ogen van de ander niet een ongeoorloofde liefde was geweest. Voor mij is het een groot wonder dat Hij Zich liet vinden, juist op deze weg!

Onze liefde mocht en kón uitgroeien tot een relatie in liefde en trouw. Voor mij iets waar ik dagelijks dankbaar voor ben. Tegelijkertijd besef ik ook dat er meer mensen zijn die een soort gelijke strijd en zoektocht in zichzelf mee maken. Mensen die vastlopen door allerlei opgelegde dingen. Pijn ervaren op de weg die ze gaan. Het heeft mijn hart geraakt. Graag reis ik mee met hen die net als ik, zichzelf ontdekken, leren aanvaarden zoals ze zijn, zoeken in de Bijbel naar de wil van God en vervolgens keuzes (durven te) maken waar ze zelf achter kunnen staan.

[/ezcol_1half]  [ezcol_1half_end]

2016-03-02-21-34-52 (1)Los komen

Ik koos ervoor mijn kerk en woonplaats te verruilen voor een nieuwe start in de plaats waar ik werkzaam ben. De onzekerheid, twijfel, het loslaten, afstand nemen van vertrouwde mensen en alles wat dit proces met zich mee brengt, is niet in een paar woorden te omschrijven. Na mijn verhuizing ben ik met mijn vriendin meegegaan naar de Baptistengemeente, waar we onze relatie ruim een jaar verzwegen hebben. Inmiddels hebben we daar veel lieve mensen ontmoet en nog steeds. Ik mocht daar ervaren en leren geloven dat het offer van Jezus Christus ook voor mij gebracht is. Daarin te durven geloven ging een tijdje overheen. En ook al zijn er nog steeds situaties waarin twijfel toeslaat en het moeilijk voor mij is om op Jezus te blijven zien, dan klem ik mij maar gewoon vast aan Zijn been en vraag; ‘Heer, sleept U mij er alstublieft doorheen’.

Tot slot

Voor mij betekende mijn geaardheid in combinatie met mijn relatie het einde van mijn tijd binnen de reformatorische kerk. In deze gemeente is daar nog geen openheid over. Ik begrijp dat. Mijn gezichtsveld was vroeger ook niet anders. Ook in onze huidige baptistengemeente ervaren we, naast liefdevolle bemoedigingen en meeleven, onzekerheid over de toekomst. Maar we kunnen met elkaar in vrede praten en dat is al een groot goed. We bidden voor eenheid en verbondenheid, waarin ruimte gevonden mag worden, binnenkort of later, voor de veelkleurigheid van God.

Ik hoop dat deze site en mijn bijdrage mag leiden tot meer openheid, in alle kerken.

Het dal waar mensen soms doorheen gaan kan diep zijn. Hoe mooi zou het zijn als ze dit niet alleen hoeven te doen,  maar hand in hand met de gemeente en zich gedragen voelen door God.[/ezcol_1half_end]

Kom naar een van onze seminars!

Door het hele land organiseren we avonden om samen in gesprek te gaan over homoseksualiteit en geloven. Kom ook! Bekijk onze agenda wanneer we in jouw regio zijn. Liever persoonlijk contact? We staan open voor iedere vraag. We horen graag van je!

Agenda of bekijk ons gastenboek Gastenboek